kaybettiğim yıllarım, arkadaşlarım, yaşayamadığım sevinçlerim, üzüntülerim, baş ağrılarım, sahte kahkahalarım, boşluk, boşluk, boşluk, bir gün iyi ertesi gün başa dönmelerim, yine boşluk, çırpınmalarım, kayboluş, isyanım, nefes alamayışım, donukluğum, ikilemlerim, üçlemlerim hatta, kaçışlarım, korkum, uyanmak istemeyişlerim, ölmek isteyişlerim, dua edişlerim, boşluk...
ne kadar zamanımı bu şekilde yaşayarak geçirdiğimi bilmiyorum. ama 5 seneden daha az değil. yaklaşık 1 sene önce isminin aşırı derecede duygu kaybı olduğunu öğrendim. bi ismi olduğuna sevindim :) ayrıntınları hakkında tek bi fikrim yoktu. duyguların kayıp dedi. tek bildiğim evet duygularım kayıp ve bütün bu olanların sebebini ona bağlamıştım... yaklaşık 2 hafta önce de aleksitimi ile tanıştım, kendi kendime internet üzerinde araştırma yaparak teşhis koydum. bu araştırmalarla bütün taşlar yerine oturmuş oldu. neden niçin nasıl gibi sorularıma cevaplar bulmuştum. en azından kim olduğumu biliyorum artık. aleksitimiğim...
